Gdy na początku marca 2006 roku rosyjscy specjaliści przewidywali tragiczny w skutkach, globalny kryzys gospodarczy, kreml wprowadził doktryny obowiązujące całą armię rosyjską oraz jej zagranicznych sprzymierzeńców 
Do końca listopada militarni sprzymierzeńcy Putina zajmowali już wszystkie strategiczne punkty na Białorusi, Ukrainie, obwodzie kaliningradzkim, Afryce północnej, Iranie, Egipcie oraz na wschodnim wybrzeżu Azji.
Zgodnie z założeniami rosyjskich sceptyków, kryzys dał się we znaki na całym świecie. Pierwsze ogniska kryzysu zaobserwowano w Stanach Zjednoczonych. Szybko los północnej ameryki podzieliła Europa zachodnia. Wschodnia część starego kontynentu miała dopiero odczuć ból globalnej choroby.

    1 stycznia 2007r. wojska rosyjskie, wraz z Egiptem i Iranem, w celu pozyskania dodatkowych pól naftowych, zaatakowały Arabię Saudyjską, tego samego dnia wojska sprzymierzeńców wschodu osiągnęły pełną mobilizację we wszystkich rejonach.
Apelacje Unii Europejskiej, NATO oraz ONZ, nie dały zamierzonych efektów i 15 lutego armia Iracka wraz z częścią kontyngentu wojsk sprzymierzonych uderzyły na pozycję agresorów na bliskim wschodzie.
trzy dni później, wojska sojuszu wschodniego, w odpowiedzi na tą interwencję uderzyły na Europę, operując z tajnych baz na północy czarnego kontynentu.

13 marca padł Rzym
16 marca poddał się garnizon bazy lotniczej w Istambule
27 marca padły Wiedeń i Bratysława
1 kwietnia zrównano z ziemią Berlin
3 kwietnia zajęto Warszawę

Wojska NATO broniły się na zachodniej granicy Niemiec, oraz na północ od Florencji
Świat spoglądał w niepewności na wschodnie wybrzeże Azji, gdzie wojska wschodniego przymierza nie podejmowały żadnych ruchów.
Stany zjednoczone nie mogły przerzucić swoich wojsk do Anglii i Francji w obawie przed inwazją na zachodnie wybrzeże.

    W Europie wojska Unii Europejskiej stawiały coraz mocniejszy opór agresorom. Królewskie  wojska lotnicze Wielkiej Brytanii dwukrotnie zbombardowały terytorium Rosji.
30 kwietnia z głębi Rosji wystrzelono 2 rakiety z głowicami atomowymi.
- Pierwsza rakieta uderzyła w Londyn, niszcząc całe dowództwo zjednoczonej armii UE.
- Druga rakieta wycelowana została 10 kilometrów na północ od Strasburga, w miejsce centralizacji europejskich sił defensywnych.
1 maja armia amerykańska wraz z kanadyjskimi i królewskimi siłami zbrojnymi Australii uderzyły na całej linii wschodniego wybrzeża Azji. Tego dnia po raz pierwszy oficjalnie użyto stwierdzenia „Trzecia Wojna Światowa”
Od tej pory wojska NATO walczyły ramię w ramię o wolność i niepodległość, występując przeciw neokomunistycznym rządom Sojuszu Wschodniego.
10 lipca w szeroko zakrojonej, tajnej operacji wojsk specjalnych NATO zniszczono pozostałe rosyjskie głowice atomowe.
Wschodni sztabowcy zdawali sobie sprawę, z tego jak wielki cios im zadano. Rosyjski as strategiczny stracił rację bytu. Zmobilizowano wszelkie rezerwy, dzięki czemu trzykrotnie wzmocniono oba fronty. Natowska kampania azjatycka wykrwawiała się , na oczach całego świata, brakowało rezerw odwodowych. Jedynym pocieszeniem był fakt, iż 20 października KSW podpisał kapitulację na froncie południowym. 420 tys. komunistycznych żołnierzy dostało się do niewoli, z czego 21tys. oficerów i generałów rozstrzelano za zbrodnie wojenne.
Na froncie zachodnim nastąpił przełom na korzyść wojsk NATO. Do końca 2007 roku wojska sprzymierzone zajęły cały zachodni brzeg Dniepru. Linia frontu ciągnęła się jeszcze daleko na północ aż do samego Sankt Petersburga. Niestety jednak, pozostawiając za sobą spalone szczątki europy XXI wieku.

    Jednak wojska amerykańskie, wraz z Kanadą i Australią u boku, wykrwawiały się w starciu z wojskami ChRL, Korei północnej oraz Rosji. Miażdżąca przewaga komunistów zepchnęła NATO na wybrzeże i zmusiła do odwrotu  za ocean. Od tej pory front wschodni istniał tylko w centrach dowodzenia operacjami specjalnymi.
    Światowe siatki terrorystyczne natychmiast zaczęły układać w sztabach swoje teorie przyszłości powojennej europy. W czasie wojny terroryści mieli siać zamęt i zniszczenie na tyłach wojsk NATO oraz podjudzać ludność cywilną przeciwko zachodnim rządom.
Zaraz po wojnie światowy terroryzm, z czerwoną gwiazdą na piersi, miałby się zjednoczyć i zaprowadzić swoje reguły w nowej europie.
Pierwszy zamach miał miejsce w stanach zjednoczonych. Zamachowiec samobójca zaatakował w pentagonie – nowej siedzibie NATO.
Tego typu zamachy powtarzały się przynajmniej raz w tygodniu na terytorimu całego sojuszu północnoatlantyckiego. Ludność dość szybko zaczęła obwiniać za obecną sytuację rządy swoich państw, jednak KSW nie udało się doprowadzić do wojny domowej w europie.

    Wojna toczyła się do 23 stycznia 2009 roku, kiedy to obie strony wyniszczone walką, postanowiły zakopać topór wojenny.  Główną przyczyną rozejmu był brak środków na dalsze działania. KSW wystąpił do NATO z propozycja rozejmu mając ogromnego asa w rękawie. Mimo, iż komuniści dysponowali nędznymi resztkami swojej potężnej armii, mieli jeszcze szanse na „pokojową” rusyfikację pogrążonej w chaosie europy.

    Zaledwie 400 tysięczna armia NATO miała niewielkie szanse na dopilnowanie porządku na zachodzie.
Cywile wraz z islamistami na czele postanowili sami zaprowadzić porządek w swoich ojczyznach.
Na domiar złego Komuniści zaoferowali pomoc w odbudowie administracji poszczególnych państw, co skłoniło cywili do kierowania się ich ideami.
Rządowe wojska stawiano na pozycji publicznego wroga numer jeden. Rosło powszechne przekonanie o winie polityków z UE oraz NATO.
Na kontynencie europejskim doszło do międzynarodowej rewolucji.


        Światowe siatki terrorystyczne, które razem rozpoczynały przygotowania do przewrotu w europie, szybko nastawiły się wrogo do siebie nawzajem.
Wymieszane wojska NATO skoncentrowały się w niewielkich grupach broniąc resztek ideałów jakie im pozostały.
Natowscy sztabowcy jedyną szansę widzieli w marnym wyposażeniu i kłótliwości partyzantów.
Cywile pozbawieni łączności,  ubrani w byle jakie stroje maskujące, wyposażeni w przeróżną broń i podzieleni na kilkadziesiąt różnych obozów, stanowią większość ludności znajdującej się obecnie w europie.
Przeciwko nim staną żołnierze NATO posiadający olbrzymie doświadczenie bojowe, komunikację radiową oraz zorganizowane struktury wojskowe, jak również dyscyplinę.  Dzięki tym cechom, nawet niewielki oddział może stawić czoła przeważającym siłom przeciwnika. 
Lecz już zdarzało się w historii, że nie zorganizowana na pozór zbieranina, przykładem może być znane w niewielkim narodzie środkowej europy, pospolite ruszenie, rozgramiała potęgę zdawać by się mogło nie do pokonania.

Jak będzie tym razem?

DALSZE KARTY HISTORII ZAPISZECIE JUŻ SAMI.
BĄDŹCIE WYTRWALI I WIERNI W OBRONIE SWOICH IDEAŁÓW.